Rodzaje, drogi zarażenia, objawy

GLISTA

Glista ludzka jest największym nicieniem pasożytującym w jelicie cienkim człowieka. Pasożyt ten wywołuje glistnicę. Dorosłe osobniki mogą osiągać długość 20 – 40 cm. U jednego dziecka może występować nawet 30 robaków. Samica glisty produkuje około 200 000 jaj na dobę, co daje w ciągu całego jej życia około 72 milionów jaj.

Droga, jaką w organizmie ludzkim przechodzi glista ludzka w czasie swojego życia jest wprost szokująca. Jaja glisty ludzkiej wydalane z kałem i po 6-tygodniowym rozwoju w wodzie lub wilgotnej glebie powstaje z nich zakaźna larwa. Po zakażeniu człowieka larwa dostaje się do jelita cienkiego. W jelicie wydostaje się z otoczki jaja i przebija się przez ścianę jelita do naczyń krwionośnych. Następnie z krwią wędrują do oskrzeli i pęcherzyków płucnych. Larwy odkrztuszane są do jamy ustnej i połykane. W ten sposób glista ponownie dostają się do jelit, gdzie dojrzewają w ciągu 2-3 miesięcy od zakażenia i zaczynają się rozmnażać.

Objawy zakażenia w zależności od miejsca występowania:

Wędrówka larw glisty w ustroju wywołuje:

• Objawy skórne i płucne spowodowane reakcją alergiczną
• Pokrzywki
• Wypryski
• Napady duszności.

W czasie wędrówki larw przez płuca może pojawić się:

• Zapalenie oskrzeli,
• Odoskrzelowe zapalenie płuc lub naciek płuca.

Obecność glist w jelitach powoduje cały szereg dolegliwości:

• Nudności
• Wymioty
• Przy pustym żołądku uczucie ssania w okolicy podżebrowej i żołądka
• Ślinotok
• Biegunki
• Bóle w jamie brzusznej oraz osłabienie
• Brak apetytu
• Rozdrażnienie

Chorzy są nerwowi, cierpią na bezsenność i nocne dreszcze, niekiedy pojawiają się u nich drgawki. Ponadto eozynofilia, niedokrwistość, bóle głowy, osłabienie, spadek masy ciała, opuchnięcie powiek.

Duża liczba glist ludzkich może wywołać niedrożność jelita.

Glisty mają tendencję do wciskania się do wąskich przewodów takich jak drogi żółciowe, trzustka, wyrostek robaczkowy. W razie wniknięcia glist do trzustki może dojść do zapalenie a nawet martwicy trzustki. Natomiast przedostanie się glist do przewodu żółciowego może wywołać stan zapalny i żółtaczkę.
Należy zwracać szczególną uwagę czy u dzieci nie pojawiają się niepokojące objawy. Glista ludzka działa toksyczne, zwłaszcza u dzieci. Hamują rozwój fizyczny i umysłowy dzieci intensywnie zarażonych (może to być przyczyną problemów z koncentracją i trudności w nauce).

Sposób zakażenia:

Zakażenie ma miejsce za pośrednictwem gleby i wody, w której znajdują się jaja glisty. Glistą ludzką można zrazić się spożywając niedokładnie umyte surowe warzywa i owoce. Bardzo często zarażają się nią dzieci podczas zabaw w piaskownicy. Praca w ogrodzie i kontakt ze zwierzętami może również doprowadzić do zakażenia.

Leczenie:

Glistę leczy się za pomocą silnych środków farmakologicznych. Bezpieczniejsze dla zdrowia są naturalne kuracje, które również przynoszą oczekiwany efekt,a nie są toksyczne dla naszego organizmu.

OWSIKI

Owsiki są najbardziej rozpowszechnionym pasożytem i powodują u człowieka owsicę dającą bardzo nieprzyjemne objawy. Są to robaki długości kilku milimetrów. Owsiki pasożytują w organizmie człowieka, w jego jelicie grubym, wyrostku robaczkowym oraz końcowym odcinku jelita cienkiego. W okolicy odbytu człowieka jedna samica składa jednorazowo 8000-12000 jaj, zawierających larwy pasożyta, z których szybko rozwijają się owsiki. Objawy zakażenia są w dużej mierze zależne od liczby pasożytów.
Z badań wynika, że w Polsce zarażonych jest 17% dorosłych i 38 % dzieci.
W przedszkolach i żłobkach liczba zarażeń sięga nawet ponad 90%.

Objawy zakażenia:

• Zaczerwienie skóry i świąd okolic odbytu

• Bladość, podkrążone oczy

• Problemy z zasypianiem

• Bóle głowy i osłabienie

• Brak apetytu

• Nudności

• Zapalenie narządów płciowych

• Świąd i stan zapalny warg sromowych oraz przedsionka pochwy

• Nerwowość

Sposób zakażenia:

Owsik przenosi się łatwo drogą pokarmową lub wziewną, za pośrednictwem brudnych rąk, skażonego pożywienia lub kurzu. Jaja owsika zachowują żywotność co najmniej przez kilka tygodni. W momencie kiedy jaja zostaną połknięte w jelicie wylęgają się z nich kolejne pasożyty. Samice wędrują w nocy w okolice odbytu i tam składają jajeczka. Przy owsicy często dochodzi do samozakażenia.

Leczenie:

Z owsikami najbezpieczniej jest walczyć za pomocą naturalnych kuracji ziołowych, którymi powinna być objęta cała rodzina. W czasie leczenie konieczne jest rygorystyczne przestrzeganie zasad higieny.

WŁOSOGŁÓWKA

Włosogłówka – pasożyt jelita ślepego, rzadziej grubego. Nicień o nitkowatym ciele o długości ok. 30-50 mm. Głównie żywi się krwią, co może wywołać anemię. Można się zarazić tak samo jak tasiemcem, poprzez wypicie surowej wody, w której mogą znajdować się jej jaja czy też zjedzenie niedomytych owoców lub warzyw. Występuje w krajach, gdzie jest sucho i ciepło.
Przednia część ciała włosogłówki jest nitkowata, a tylna nieco szersza.  Swoja głową wbija się w ścianki jelita ślepego lub grubego, przywierając do niej bardzo mocno i stąd pobiera pożywienie (naszą krew). Pozostała cześć tego nicienia zwisa swobodnie w świetle jelita.

Dojrzałe samice mogą składać do 5000 jaj dziennie, które są wydalane z kałem żywiciela. Wydalone jajeczka włosogłówki rozwijają się (podobnie jak jajeczka glisty)  w środowisku zewnętrznym tj. w glebie. Po kilku dniach w jajeczku rozwija się larwa, która ponownie dostaje się do przewodu pokarmowego człowieka. Wówczas usunięta zostaje otoczka i larwa rozpoczyna wędrówkę do jelita. Po około 10 tygodniach uzyskuje dojrzałość płciową i rozpoczyna produkcje jaj. Włosogłówka zwykle przebywa w grupach liczących nawet 1000 osobników a długość jej życia w ciele żywiciela to około 5 lat.

Objawy zakażenia:

• nudności

• ból głowy

• u dzieci utrata przytomności

• drgawki i osłabienie

• dyspepsja

• kolki

• zapalenie wyrostka robaczkowego

• anemia

• bóle w jamie brzusznej

Sposób zakażenia:

Jaja włosogłówki wydalane z kałem nie wywołują od razu zarażenia. Muszą najpierw dojrzeć w wilgotnej i ciepłej glebie, a w ich wnętrzu powstać larwy. Człowiek zaraża się, spożywając produkty zanieczyszczone jajeczkami zawierającymi już rozwinięte larwy. W zarażeniu pośredniczą muchy, które przenoszą jajeczka z larwami z odchodów i gleby na produkty spożywcze. Innym ogniskiem zarażeń jest „ droga brudnych rak”.

TĘGORYJEC DWUNASTNICY

Tęgoryjec dwunastnicy- pasożyt człowieka należący do typu nicieni. Dorosły osobnik ma niespełna 2 cm długości i ciało jasnoróżowego koloru. Żyje w dwunastnicy.
Zarażenie tęgoryjcem szczególnie ciężko przebiega u dzieci i może spowodować opóźnienia w rozwoju i poważne problemy zdrowotne.

Objawy zakażenia:

• swędząca wysypka na skórze,

• anemia, bladość skóry,

• niedokrwistość

• zapalenie płuc,

• kaszel i ból w piersiach.

• opuchnięcie twarzy i nóg,

• częste biegunki,

Sposób zakażenia:

Tęgoryjec dwunastnicy u człowieka pasożytuje w jelicie cienkim, którego larwy znajdują się w ziemi. Do zarażenia dochodzi głównie poprzez skórę. Człowiek zaraża się larwami tęgoryjca przez kontakt z ziemią zanieczyszczoną larwami. Larwy wnikają przez nieuszkodzoną skórę wwiercając się w tkanki i z prądem krwi dostają się do błony śluzowej przewodu pokarmowego.

WĘGOREK JELITOWY

W Polsce występują rzadko, został do nas przywleczony z krajów tropikalnych. Jest to nieduży, triploidalny pasożyt jelita cienkiego, przy czym pasożytują tylko samice. Wywołuje on chorobę – węgorczycę. Bytuje w organizmie człowieka, owiec, świń, bydła, żab, psów, a nawet w roślinach.

Objawy zakażenia:

• bóle brzucha

• biegunka

• świąd odbytu

• zmiany skórne

• uczucie osłabienia

• pobudzenie

• kaszel

• duszności

Masywne inwazje powodują zmiany w postaci wrzodziejącego, a niekiedy krwotocznego nieżytu dwunastnicy i jelita czczego.

Sposób zakażenia:

Larwy węgorka wnikające przez skórę stóp, pośladków pozostawiają zmiany skórne o charakterze rumieni wędrujących, swędzących i zanikających w ciągu kilku godzin lub dni. Krótkotrwałe rumieniowe zmiany linijne w okolicy skóry brzucha i odbytu powstają w wyniku autoinwazji u osoby już zarażonej. Mało intensywne inwazje węgorka powodują tylko niewielkie zmiany błony śluzowej i jelita cienkiego.

Po wniknięciu przez skórę larwa węgorka z krwią przedostaje się do serca, następnie do płuc, tchawicy, gardła, gdzie zostaje połknięta i przez przełyk, żołądek przechodzi do jelita cienkiego. Poszczególnym etapom wędrówki larw towarzyszą objawy chorobowe.

WŁOSIEŃ KRĘTY

Włosień kręty wywołuje chorobę pasożytniczą zwana potocznie włośnicą . Jest to ciężka choroba pasożytnicza człowieka i zwierząt. Włosień kręty jest żyworodnym obleńcem długości 1,4-4 mm, który rozwija się w jelitach i mięśniach człowieka i zwierząt domowych i dzikich, mięsożernych i wszystkożernych.

Objawy zakażenia:

• podobne do grypy ból głowy, gorączka, rozbicie

• ból mięśni

• obrzęki twarzy w okół oczu

• zwiększony odsetek granulocytów kwasochłonnych we krwi

• biegunka

• gorączka

• zaburzenia metaboliczne

Sposób zakażenia:

Włośnica przekazywana jest od jednego zwierzęcia do drugiego poprzez spożycie mięsa, w którym znajdują się larwy włośnia. Człowiek zaraża się, jedząc surową lub niedogotowaną, zakażoną nicieniami lub ich larwami wieprzowinę lub dziczyznę, a także jedząc wędliny wędzone w zbyt niskiej temperaturze. W zarażonym mięsie znajdują się żywe otorbione larwy włośnia krętego. Otorbione larwy pasożyta są skutecznie chronione przed światem zewnętrznym, że nie zabija ich nawet solenie, wędzenie, mrożenie lub krótkotrwałe gotowanie.

Otorbione larwy dobrze znoszą nawet temperaturę 55 stopni!!!