Tasiemce

19 października 2017

Największe pasożyty ludzkiego organizmu.

Ze wszystkich pasożytów układu pokarmowego największe przerażenie wzbudzają tasiemce. Organizmy te są wysoce wyspecjalizowane do pasożytniczego trybu życia. Ciało tasiemca składa się z szeregu powtarzających się segmentów, z których każdy jest kompletną maszyną rozrodczą, wyposażoną w narządy męskie i żeńskie, produkującą do 100 tys. jaj dziennie. Dojrzałe człony, zawierające zapłodnione jaja, odrywają się od końca pasożyta i są wydalane z kałem. Dalszy rozwój jaja do postaci wągra odbywa się w przewodzie pokarmowym żywiciela pośredniego (np. świni bądź krowy), gdzie uwolnione z jaj zarodniki przebijają ścianę jelita i osiedlają się w narządach wewnętrznych.

W jelitach człowieka może bytować:

  • Tasiemiec nieuzbrojony
  • Tasiemiec uzbrojony
  • Bruzdogłowiec szeroki
  • Tasiemiec karłowaty
  • Tasiemiec bąblowiec

TASIEMIEC UZBROJONY

Tasiemiec uzbrojony wywołuje u człowieka chorobę o nazwie tasiemczyca. Pasożyt ten jest jednym z najniebezpieczniejszych. Posiada haczyki, za pomocą których mocno przytwierdza się do ściany jelita cienkiego. W jelitach może urosnąć do długości 4 m. Żywicielem pośrednim tego rodzaju tasiemca jest świnia.

Objawy zakażenia tasiemcem uzbrojonym:
U osób dorosłych zarażenie się tasiemcem uzbrojonym najczęściej przebiega bezobjawowo.

Czasami pojawia się:

  • Chudnięcie.
  • Niedokrwistość,
  • Uczucie ogólnego osłabienia,
  • Bóle brzucha,
  • Biegunka lub zaparcia,
  • Nadmierna pobudliwość albo apatia,
  • Nudności,
  • Bóle i zawroty głowy,
  • Utrata apetytu
  • Objawy obecności tasiemca u dzieci są bardziej widoczne i nalezą do nich:
  • Napadowe bóle brzucha
  • Mdłości i wymioty
  • Obniżona aktywność ruchowa
  • Osłabienie
  • Zaburzenia: spowolnienie wzrostu oraz spadek masy ciała

Sposób zakażenia:

Człowiek może zarazić się tasiemcem uzbrojonym poprzez spożycie zakażonego mięsa wieprzowego (świni bądź dzika), w szczególności, gdy mięso jest surowe bądź niedogotowane.

TASIEMIEC NIEUZBROJONY

Tasiemiec nieuzbrojony jest najdłuższym pasożytem jaki może zagnieździć się w naszych jelitach. Może urosnąć nawet do długości 10 m, a jego żywicielem pośrednim jest bydło. Tasiemiec nie posiada przewodu pokarmowego, z substancji odżywczych okrada nas całą powierzchnią swojego ciała, a całą zgromadzoną dzięki temu energię wykorzystuje wyłącznie do rozrodu.

Objawy zakażenia:

  • Ból brzucha szczególnie gdy jesteśmy głodni
  • Zgaga
  • Wilczy apetyt lub brak apetytu
  • Mdłości
  • Wymioty
  • Chudniecie lub duża nadwaga
  • Wstręt do niektórych (niegdyś lubianych) potraw
  • Rozdrażnienie nerwowe

Sposób zakażenia:
Człowiek najczęściej może się zarazić tasiemcem nieuzbrojonym jedząc surowe lub niedogotowane mięso. Zamrażanie mięsa do -10°C zabija larwy pasożyta po ok. pięciu dniach, ale wytrzymują one temperaturę nawet 45°C.

TASIEMIEC BĄBLOWIEC

Tasiemiec bąblowcowy jest tasiemcem o bardzo niewielkich rozmiarach (około 2mm), a jego ciało (strobila) składa się z 3–5 członów. Człon maciczny (ostatni) zawiera od 200 do 600 jaj o wielkości około 0,04 mm, bardzo odpornych na warunki środowiska zewnętrznego, a zwłaszcza niskie temperatury. Jak dowodzą badania, w temperaturze – 27 stopni C jaja bąblowca wieńcogłowego przeżywają 54 dni, a inwazyjność tracą po 96 godzinach przebywania w temperaturze – 70 stopni C (!!!).

Objawy bąblowicy:
Objawy i następstwa bąblowicy zależą od lokalizacji larw oraz ich wielkości i liczby pęcherzy.
W bąblowicy wątroby objawy:

  • ucisk naczyń krwionośnych i przewodów żółciowych, mogą pojawiać się w kilka lub kilkanaście lat po zarażeniu tasiemcem bąblowcowym. Ucisk na naczynia krwionośne:
  • nadciśnienie wrotne

Ucisk na przewody żółciowe prowadzi do:

  • żółtaczki mechanicznej
  • zastoinowego zapalenia dróg żółciowych.

Bąblowica płuc w początkowym stadium wykrywana jest na ogół przypadkowo, w trakcie rutynowych badań rentgenowskich płuc. Duże i liczne pęcherze, prowadzące do zmian wskutek ucisku pęcherzy na tkankę płucną i zapalenia jej miąższu, dają wyraźne objawy kliniczne, jak:

  • kaszel , duszność
  • krwioplucie
  • skrócenie oddechu
  • bóle w klatce piersiowej

 

Przy lokalizacji larw w śledzionie dochodzi do powiększenia narządu oraz wtórnych infekcji.

Przy lokalizacji larw w nerce, również następuje:
powiększenie narządu:

  • problemy z oddawaniem moczu
  • bóle okolicy nerek
  • może pojawić się krew i białko w moczu

 

Larwy umiejscowione w kościach mogą prowadzić do rozpuszczenia tkanki kostnej.
Najwcześniejsze i najbardziej dotkliwe objawy kliniczne dają pęcherze umiejscowione w mózgu lub gałce ocznej, sugerujące guzy nowotworowe tych narządów.

Obraz kliniczny bąblowicy wielokomorowej ma cechy choroby nowotworowej; bąblowiec nieleczony doprowadza do śmierci w ciągu 10 lat.

Usadowienie larwy w tak ważnych dla życia narządach, może doprowadzić do śmierci żywiciela pośredniego, ponieważ zdarza się, że nie uda się w odpowiednim czasie zdiagnozować inwazji bąblowcowej i podjąć stosownego leczenia. Leczenie farmakologiczne nie zawsze przynosi oczekiwany skutek, nie zawsze można też operacyjnie usunąć pęcherz bąblowcowy ze względu na powierzchnię zajmowaną przez pęcherz, brak dostępu operacyjnego lub bliskość innych tkanek i niebezpieczeństwo ich uszkodzenia, a przypadkowe pęknięcie pęcherza podczas jego operacyjnego usuwania może doprowadzić do bąblowicy wtórnej. Pęknięcie pęcherza i wystąpienie bąblowicy wtórnej może nastąpić również samoistnie, gdy pęcherz osiągnie na tyle duże rozmiary, że narządy bądź tkanki, w których się usadowiła larwa nie pozwalają już na dalszy rozrost pęcherza lub na skutek urazu mechanicznego.

Sposób zakażenia:

Źródłem ich są na ogół zarażone postacią dojrzałą tasiemca psy, koty, lisy i wilki. Zarażone zwierzęta wydalają jaja i zanieczyszczają tym samym środowisko zewnętrzne. Człowiek może zarazić się tasiemcem bąblowcowym poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym zwierzęciem domowym, dotyczy to zwłaszcza dzieci, które podczas zabaw ze zwierzętami poprzez ręce lub przedmioty zanieczyszczone jajami tasiemca przenoszą je do swoich ust. Pośrednim źródłem zarażenia mogą być również nie myte warzywa i owoce, zwłaszcza rośliny i owoce leśne oraz inne zabrudzone, bądź niehigienicznie przygotowane pokarmy. Gryzonie i drobne ssaki oraz surowe mięso i trzewia innych zwierząt mogą natomiast stanowić źródło zarażenia dla zwierząt domowych, które zjadając pokarm z inwazyjnymi formami pasożyta, ulegają zarażeniu tasiemcem i wydalają jaja do swojego otoczenia. Zarażenie człowieka jajami tasiemca bąblowcowego nie musi jednak zakończyć się chorobą, gdyż zależy to od indywidualnej odporności organizmu, a nie każda wykluta z jaja larwa tasiemca znajdzie w organizmie człowieka odpowiednie warunki do dalszego rozwoju. Poza tym tylko nieliczne zwierzęta są zarażone tasiemcem, dlatego tak rzadko bąblowica jest notowana u ludzi. Jednak nie można lekceważyć tej jednostki chorobowej, ponieważ jest ona niezwykle niebezpieczna i gdy już wystąpi, to może doprowadzić do bardzo ciężkich, długofalowych i niejednokrotnie nieodwracalnych powikłań zdrowotnych, a w konsekwencji nawet do śmierci człowieka, jeśli nie podejmie się w odpowiednim czasie stosownego leczenia.

 Epidemiolodzy apelują, by nie jeść leśnych jagód, poziomek i malin prosto z krzaka, bo rośliny często są „hotelem” dla tasiemca o nazwie bąblowiec. Wywołuje on bąblowicę, która wyniszcza organizm jak rak. „Koledzy z Wojskowego Instytutu Higieny przebadali kilkadziesiąt słoików jagód. W co drugim były jaja bąblowca”!!!

Używamy cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia usług, reklamy, statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia.